günlük

Maraş 1958, Cahit Zarifoğlu

dağ köyünde körbağırsak sancısa
konur karnın ağrıyan yanına
alev gibi tuğlalar
/ Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları
Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları
Konuşurlar
İsterler
Susarlar
Dinlememişseniz nice yıl kalbinizi
Ev meslek iş para geçim diyerek
Düşünün şimdi bir de
Şehirlerde kasaba ve köylerde
Başını eğmiş kalbiyle söyleşen bir kişi olduğunuzu. /

Yakınları yöresine toplanırken, avuç içlerini, ellerini, gözlerini öperken, onda iyice biriktiğini ve dokundukları yerde kendilerine geçeceğini vehmettikleri ölümle bu cesur ilişkiyi kurarken, boş zamanlarında kendi kendilerine yineleyecekleri bilinçaltları topluyorlar. Her ölen de ölümün kendilerini biraz daha vakit bıraktığının tadıyla.

Ölenin yanındaki çok yaşlılar, onların yanından bir türlü ayrılmayıp gelen her ziyaretçi ile ölene bakışlarını çeviren o yaşlılar, orada ölüme bağışıklıkları var gibi durmakta, caka satmaktadır.

En zarif elbiselerini giyinip, yüzlerinde hafif bir pudra gezdiren, kenarları tığ işlemeli ipek başörtülerini saçlarına örtüp ölü evine giden kadın ziyaretçilerin dünyalarında ne ganimetler vardır.

Cevizden mamul çeyiz sandıklarında bir zamanlar satın alınmış herhangi bir şeye ait bir karton kutunun birbiri üstüne istif ettikleri kenarları oyalı o rengârenk ipek örtülerden en sade ve koyu renklisini çekip aldıktan sonra, iki ucundan tutup sallayarak katlarını açarken hafifçe çatık kaşları ile dalgındırlar.

Aynanın önünde kendilerine hayran kalırlar. Gerdanlıklarını, beşibiryerdelerini, burma bileziklerini, ki çoğunlukla öldükleri zaman kendilerine harcanması içindir ve bu yüzden de anadan kıza takılır ve asla modası geçmez, kordonlarını ve incilerini, dışarı çıktıkları halde o gün için kullanmadıklarının tamamen bilincindedirler. Topuklarına yaklaşan, yakaları hafifçe açık yeni elbiselerinin içine yerleşmeye çalışırlar. Sadece başlarını gösteren küçük aynalarında, sahiplerinin kendilerini nereye hazırladığının farkında olan, hafifçe sürmeli gözleriyle, anlaşmış iki kuma gibi bakışmaktadırlar.


Maraş 1958, Cahit Zarifoğlu – Günlük
Kaynak: Yaşamak, Cahit Zarifoğlu, Beyan Yayıncılık
Gönderen: Samet Altun, (17.06.18, 20.42)