Bir Kırmızı Örtü, Turgut Uyar
herkes geçkin bir kışı yaşıyor
istanbul’da türkiye’de
geçkin bir kış nedir meselâ
hüzün bile pahalı
karlar bile bulgursu
yüreğin tam ortasında bir iplik
dokuz düğüm dokuzu da turnalı
varış bir gülün başlangıcına değil
suya eşitlik beklerken en azından
gözleri kapalı
düğmesi eksikken en güzel gömleğimin
çocuklar bağıra çağıra sokakları doldurmamış
ve herkes tütün içiyor durmadan
son defa duyuyorum alnımda
keçilerin önüne durulmaz tuzsuzluğunu
çünkü elbet çocuklar bağıra çağıra
tutmalı bütün köşeleri
piyango satanların köşelerini
pezevenklerin tuttuğu köşeleri
gazetelerin tuttuğu köşeleri
şimdi çok değil ama karamsarım
bazı şeyleri yaşayamam
elim ellisinde bir adamın kalbini yokluyor
düzgün atışlı ağaçlı herkesle birlik
biliyorsun
sonra bütün bunların üstüne
bize yakışmayan bir bezginlik
ellerim gene de vazgeçilmez bir suda
benden ayrı yüzüyorlar dupduru
bir bozguna yukardan bakıyorum
kimseye yakışmayan bir bezginlik
beyaz bir örtü gibi üstümüzde
daha kötüsü
kırmızı bir örtü gibi
Bir Kırmızı Örtü, Turgut Uyar – Şiir
Kaynak: Toplandılar, Turgut Uyar, Cem Yayınevi
Gönderen: Samet Altun, (27.05.18, 15.17)
< önceki eser • rastgele • sonraki eser >
