şiir

Kartopu Düze İndi, Şükrü Erbaş

Herkes odasında istiyordu dünyayı
Ben sustum ufuklara bakan bir sesle
Ne akşamdı söylenenler ne sabah.

Eşiklerde bir zamandı
Ve ben, ve herkes ve odalar
Üşüdük iki duygu arasında.

Ah yetinmezlik
Vardın varacağın yere
Kartopu düze indi.

Bir ölü yıkayıcı değil de nedir
Dudağına düğümlü kirpikleriyle
Dönüp dönüp anıları okşayan aşk…

Ey pişmanlık;
Sütün ne kadar acı olursa olsun,
Sen bizim güzel annemizsin.


Kartopu Düze İndi, Şükrü Erbaş – Şiir
Kaynak: Düşlem Dergisi 5. Sayı (1997), Şükrü Erbaş, Özsan Basım
Gönderen: Samet Altun, (27.10.16, 00.05)