şiir

Kalbim, Ahmet Hamdi Tanpınar

Boş dehlizlerinde ne ziya, ne ses…
İnziva, korkudan kısık bir nefes
Gibi dalga dalga ürperir, erir.

Her şey bu bakımsız, eski sarayda
Bir sonsuz elemi hatırlatmada
Duyulan, sezilen yalnız kederdir.

Dallarda inlerken rüzgârın neyi
Mehtapta yükselen bir fıskiyeyi
Beyhude düşünür viran bir bahçe;

Ve sularda sükût harelenirken
Boşlukları süzen pencerelerde
Kızıl hayaletler geçer her gece.

Yalnız zaman olur bazı akşamlar
Bir kadın çehresi; yanarken camlar
Bir lahza belirir loş aynalarda

-Bir esmer çehre ki hep size benzer-
Sonra yavaş yavaş kaybolup gider
Uzaklaşan bir ses gibi rüzgârda.


Kalbim, Ahmet Hamdi Tanpınar – Şiir
Kaynak: Bütün Şiirleri, Ahmet Hamdi Tanpınar, Dergâh Yayınları
Gönderen: Samet Altun, (18.09.17, 00.36)