Kocaman kocaman gözleri vardı Kâinatın
Sevince ağlayıp unutunca gülen
Çok var ki ağlamadı gülmedi mevsimlerce
Bu kadar rezil değildi yaşamak eskiden
Korku en güzel şarkıydı gözlerinde
Hiç yaşamadığı gecelerde söylenmiş
Ve siyahta tutuşan iki fırça gibiydi elleri
Palete değmemiş renklerle gelmiş geçmiş
Bir gün yaşamayı büyütüp büyütüp içinde
Resimlerde demirlemiş gemilerden korktu
Artık saçlarında rüzgâr gözlerinde ümit yoktu
Ne zaman bir kuyu görsem ta derinde
Büyür gözleri Kâinatın kapkara
Ve resimden bir gemi kalkar uzaklara.
Kâinatın Gözleri, Turhan Oğuzbaş – Şiir
Kaynak: İspanyol Meyhanesinde Seni Aradım, Turhan Oğuzbaş, Ay Yayınevi
Gönderen: Samet Altun, (25.02.17, 22.05)
