şiir

Fevkalâde Memnunum Dünyaya Geldiğime, Nâzım Hikmet Ran

Fevkalâde memnunum dünyaya geldiğime,
toprağını, aydınlığını, kavgasını ve ekmeğini seviyorum.
Kutrunun ölçüsünü santimine kadar bilmeme rağmen
ve meçhulüm değilken güneşin yanında oyuncaklığı
dünya, inanılmayacak kadar büyüktür benim için.
Dünyayı dolaşmak,
görmediğim balıkları, yemişleri, yıldızları görmek isterdim.
Halbuki ben
yalnız yazılarda ve resimlerde yaptım Avrupa yolculuğumu.
Mavi pulu Asya’da damgalanmış
                                                     bir tek mektup bile almadım.
Ben ve bizim mahalle bakkalı
ikimiz de kuvvetle meçhulüz Amerika’da.
Fakat ne zarar,
Çin’den İspanya’ya, Ümit Burnu’ndan Alaska’ya kadar
her mili bahride, her kilometrede dostum ve düşmanım var.
Dostlar ki bir kerre bile selâmlaşmadık
aynı ekmek, aynı hürriyet, aynı hasret için ölebiliriz.
Ve düşmanlar ki kanıma susamışlar
                                                  kanlarına susamışım.
Benim kuvvetim:
bu büyük dünyada yalnız olmamaklığımdır.
Dünya ve insanları yüreğimde sır
                                     ilmimde muamma değildirler.
Ben kurtarıp kellemi nida ve sual işaretlerinden,
büyük kavgada
                         açık ve endişesiz
                                                    girdim safıma.
Ve dışında bu safın
                       toprak ve sen
                                  bana kâfi gelmiyorsunuz.
Halbuki sen harikulâde güzelsin
                                  toprak sıcak ve güzeldir.



Fevkalâde Memnunum Dünyaya Geldiğime, Nâzım Hikmet Ran – Şiir
Kaynak: Kuvâyi Milliye, Nâzım Hikmet Ran, Adam Yayıncılık
Gönderen: Samet Cevher, (01.07.18, 18.57)
Seslendiren: İsmet Özel
Müzik: We Will Meet Again, Evanthia Reboutsika